خداحافظ جام جم
دو هفته ای هست که سرپرستی روزنامه جام جم به کس دیگری واگذار شده و طبیعتا من هم دیگه دبیر تحریریه ویژه نامه جام جم اصفهان نیستم؛ هر چند که پیشنهاداتی به من شد اما قبول نکردم.
گزارشی که هیچ گاه در مطبوعات اصفهان منتشر نشد
قابل‌توجه مسئولان ساختمان‌های سفید اصفهان!
مترو پیش کش؛ خیابان‌هایمان را پس بدهید
اصفهان به واسطه مطالبه گری مردم آن از مسئولان، به لحاظ زیرساخت‌های ترافیکی یکی از شهرهای برخوردار کشور است. با این حال این زیرساخت‌ها که شامل پل، اتوبان، خیابان، ناوگان حمل‌ونقل عمومی و تجهیزات ترافیکی می‌شود، پاسخگوی جمعیت و حجم وسائط نقلیه در اصفهان نیست. خیابان‌های کم عرضِ مرکز شهر، عملیات کارگاهی و ضعف پلیس راهنمایی و رانندگی در مدیریت ترافیک نیز مزید بر علت شده تا این روزها مرکز شهر اصفهان عملاً با گره‌های کور ترافیکی روبرو شود. به همه این‌ها باید سوهان روح مردم را هم اضافه کرد؛ پروژه تمام‌نشدنی مترو!
وقتی مترو هم ترافیک ایجاد می‌کند!
نزدیک به دو دهه از آغاز پروژه مترو اصفهان می‌گذرد؛ پروژه‌ای که به منظور باز کردن گره‌های ترافیک و تسهیل حمل‌ونقل عمومی کلید خورد. اما چند سالی است که این پروژه خود باعث ترافیک‌های سنگین در شهر شده و علاوه بر این بافت تاریخی اصفهان را با خطر مواجه کرده است. چند ماهی است که عملیات کارگاهی مترو، مهم‌ترین میدان شهر اصفهان یعنی دروازه دولت را مسدود کرده و باعث به هدر رفتن سوخت و وقت مردم، آلودگی صوتی و آلودگی هوا شده است. البته خیابان چهارباغ عباسی و چهارباغ بالا که جزء مهم‌ترین خیابان‌های اصفهان به‌حساب می‌آیند نیز از این قاعده مستثنا نبوده و ازاین‌رو بیشتر بار ترافیک روی خیابان شمس‌آبادی و دیگر خیابان‌های موازی چهارباغ افتاده است تا شاهد بی‌نظمی و قفل شدن این خیابان‌ها باشیم. اگرچه مترو به عنوان یک زیرساخت راهبردی ترافیک در آینده می‌تواند به مدد حمل‌ونقل عمومی بیاید اما در حال حاضر چیزی جز گره‌های عظیم ترافیکی برای اصفهانی‌ها ایجاد نکرده است.
مترو پیش کش؛ خیابان‌هایمان را پس بدهید
مردم سال‌ها منتظر اتمام پروژه مترو هستند تا راه گریزی از آلودگی‌های هوا و ترافیک سنگین اصفهان داشته باشند. مسئولان این شهر هرساله قول اتمام بخشی از این پروژه را می‌دهند و مردم را تا رسیدن مناسبتی مانند هفته دولت، 22 بهمن، سفر ریاست جمهوری، عید نوروز و... برای افتتاح چند ایستگاه مترو منتظر می‌گذارند اما گویی این مناسبت‌ها هیچ‌گاه فرا‌نمی‌رسند! این روزها اصفهانی‌ها امیدشان را از این غول بی شاخ و دم (مترو) بریده‌اند و خیابان‌هایشان را می‌خواهند. خیابان‌هایی که به بهانه احداث مترو مسدود شده‌اند و انگار قصد باز شدن ندارند. شاید بهترین جمله‌ای که در رابطه با مترو اصفهان می‌توان به مسئولان گفت، همان جمله پسر جوانی باشد که با استرس دیر رسیدن به سرکارش در تاکسی زمزمه می‌کرد: «مترو پیش کش؛ خیابان‌هایمان را پس بدهید.»
مردم با واگن‌های مترو ذوق‌زده نمی‌شوند!
این روزها مردم اصفهان با دو سؤال بزرگ روبرو هستند؛ این‌که چرا مسئولان تازه به یاد احداث مترو افتاده‌اند و این‌که چرا این پروژه باید بیش از 15 سال به طول بی انجامد؟ مگر نه این‌که مسئولان شهرهای چون مشهد و شیراز بدون ایجاد دردسر و زحمت برای مردم پروژه مترویشان را به اتمام رساندند؟ جواب این سؤالات را کسانی باید بدهند که در ساختمان‌های سفیدرنگ میدان اما حسین(ع) و خیابان کاوه بر صندلی‌هایشان تکیه زده‌اند و مردم را ساده‌لوح فرض کرده‌اند. «باید به این مسئولان محترم! متذکر شد مردم فرهیخته و خردمند اصفهان ساده‌لوح نبوده و همواره ناظر اعمالشان هستند. این مردم هرگز با واگن‌های قطار مترو که آن‌ها چند وقت یک‌بار بر روی تریلی در خیابان‌های اصفهان می‌گردانند ذوق‌زده نمی‌شوند. باید از آن‌ها پرسید اگر از پس مسئولیت‌های خود بر‌نمی‌آیید چه اصراری است که صندلی‌ها را رها نمی‌کنید؟»
مجتبی نیک اقبال 29/5/1394
شهرداری
برای شهرداری اصفهان و افراد تازه به دوران رسیده اون متاسفم.یک روز کامل در نمایشگاه
دیروز صبح به تهران رسیدم و پس از گذراندن یک صبح سرد در ترمینال آرژانتین به ایستگاه مترو مصلی رفتم و در ایستگاه بعد، یعنی ایستگاه شهید بهشتی پیاده و وارد محوطه مصلی که نمایشگاه مطبوعات هست شدم. سخن رو کوتاه کنم؛ چیزی از این نمایشگاه دستگیرم نشد و چیز جدیدی یاد نگرفتم. صرفا از برخورد محترمانه کارمندان غرفه مجله «خانواده سبز»، سایت «تقریب» و هفته نامه کردی «روژان» خوشم آمد و ازشون تشکر می کنم. در این بازدید در دفتر یادبود مجله «اندیشه پویا» و سایت خبری «انتخاب» دوخطی یادگاری سیاه کردم. و سپس با یک اتوبوس از ترمینال جنوب به سمت دیار نصف جهان برگشتم.
پ.ن: خدا منو دوست داشت؛ اون روزی که به تهران رسیدم بر اثر بارش باران هوای این شهر مانند هوای هاوایی پاکِ پاک بود.
به نمایشگاه مطبوعات میرم
امشب میرم تهران برای بازدید از بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها.
دوست دارم از این بازدید شگفت زده بشم و به داشته هام اضافه بشه.
فمنیسم یا زیاده خواهی؟
به نظرمن فمنیسم (برابری حقوق زن و مرد) با روح و فلسفه وجودی زن منافات داره. از آنجایی که زنان عموماًنیازمند یک تکیه گاه و حامی هستند، نباید دم از برابری حقوق بزنند. ضمن این که صنعت و بسیاری از کارهای حیاتی بشر به دست مردان هدایت، مدیریت و پیش برده می شوند. با توجه به این موضوع برابر شدن حقوق زنان و مردان نوعی بی عدالتی به حساب آید. در نتیجه زنان بهتر است به جای برابری حقوق (اجتماعی، سیاسی، مالی و...) به دنبال عدالت باشند.
روزهای سخت
من و خانواده ام بنا به دلایلی در روزهای سختی به سر می بریم؛ خدایا خودت کمکمون کن.