رسانه های بزدل
امروز با چشمم دیدم و با تمام وجودم احساس کردم که رسانه های اصفهان، چاپلوس ترین و بزدل ترین هستند. پس مضحک ترین موضوع این هست که اساسا اسم این ابزارهای چاپلوسی را رسانه بگذاریم.
تبلور جهان سومی بودن
یکی از بزرگ ترین معضل هایی که در کشور ما (ایران) وجود دارد و بسیار هم کهنه و ریشه دار است، بروکراسی یا کاغذ بازی اداریست که وقتِ مردم بیچاره را هدر می دهد. شاید شما هم تجربه پاسکاری بین اتاق های یک اداره یا سازمان را داشته باشید یا بدتر از آن شاید ده ها بار بین چند سازمان و نهاد شوت! شده باشید. این موضوع نشان دهنده تفکر عقب مانده و دیوانسالاری پیچیده و ناکارآمد در یک کشور است. به نظر من کاغذ بازی و پاسکاری شدن ارباب رجوع در یک اداره یا بین اداره های مختلف، تبلور بی نظیر «جهان سومی» بودن است.
اصفهان رها شده در «کویر خشک برخورداری»
مجتبی نیک اقبال: تئوری «اصفهان برخوردار است» یکی از مباحث داغ چند سال اخیر بین مسئولان اصفهان بوده و تبدیل به چالشی بین آن‌ها و مسئولان کشوری شده است. اغلب مسئولان کشوری و مسئولان استان‌های دیگر، اصفهان را استانی توسعه‌یافته و صنعتی می‌دانند که می‌تواند از پس مشکلاتش برآید و نباید از منابع مادی و معنوی کشور استفاده کند. برخی نیز می‌گویند اگر اصفهان صنعتی‌ترین استان کشور است و بیش از 9 هزار واحد صنعتی را در خود جای‌داده دیگر چه نیازی به کمک دولت، مجلس و... دارد. اما مسئولان و مدیران اصفهان، این صحبت‌ها را بی‌انصافی می‌دانند و بر این باورند که اصفهان چوب واژه برخورداری را می‌خورد. آخرین موضع‌گیری مسئولان اصفهانی در رابطه با این موضوع بازمی‌گردد به سخنرانی تند و انتقادی رئیس اتاق بازرگانی که اخیرا در مقابل معاون وزیر صنعت گفت: «50 درصد فارغ‌التحصیلان و همچنین از هر پنج خانوار یک نفر بیکار هستند. تنها 30 درصد زنان این شهر شاغل هستند. اغلب کارخانه‌ها حقوق کارگران خود را نمی توانند پرداخت کنند؛ اما از توسعه حرف می‌زنند.» عبدالوهاب سهل‌آبادی، اوضاع نامناسب این روزهای اصفهان را در این سخنرانی به‌یادماندنی جایی توصیف کرد که صراحتا گفت: «به استاندار سنندج گفتم شما توسعه را در چه می‌بینید؛ در سرطان، ام‌اس، افسردگی و طلاق. توسعه را در این می‌بینید که 8 هزار کارخانه با بیش از یک‌میلیون کارگر داریم اما همه‌اش گرفتاری. توسعه را در این می‌بینید که فولاد مبارکه سرمایه‌گذاری‌اش را در یزد و چهارمحال می‌کند اما کوچک‌ترین امتیازی برای استان نمی‌گیرد؛ توسعه این است؟ اگر هم بگوییم، می‌گویند حل می‌شود.»
نتوانسته‌اند از حق اصفهان دفاع کنند
اصفهان در چهارراهی کشور قرار دارد؛ چهار راهی که پر از فرصت‌های بی‌شمار است. از گردشگری گرفته تا صنعت، معدن، تولید و صادرات. اما بی‌کفایتی برخی مسئولان استان در استفاده نکردن از این فرصت‌ها باعث عقب‌ماندگی اصفهان شده است. بی توجهی وزارتخانه ها و بی مسئولیتی عده ای در استان سبب شده تا اوضاع نصف جهان بیش از گذشته نامساعد باشد. فرصت سوزی در صنعت، نخستین گناه مسئولان استان است. صنعتی که با مالیات‌های سنگین، قوانین کمرشکن و بروکراسی‌های اداری، به مرز نابودی رسیده است. طبق آمارهای رسمی هم‌اکنون 30 درصد واحدهای صنعتی اصفهان تعطیل و حدود 40 درصد نیمه فعال هستند. این معضل بی سابقه باعث شده است تا اصفهان یکی از بیکارترین استان‌ها شناخته شود. بر اساس آمارهایی که اخیرا از سوی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان منتشر شد، نرخ بیکاری اصفهان 2.7 درصد از میانگین نرخ بیکاری کشور بالاتر است. این می‌تواند پاسخی درخور به کسانی باشد که اصفهان را برخوردار می‌دانند. بله، اصفهان برخلاف باورهای نادرست و حسادت آمیز مسئولان دیگر استان‌ها برخوردار نیست؛ چراکه مدیران این استان در فرصت سوزی و فراری دادن سرمایه‌گذاران سنگ تمام گذاشته‌اند و هیچ‌گاه در مجامع و نهادهای کشوری آن‌طور که باید نتوانسته‌اند از حق اصفهان دفاع کنند. این روزها اوضاع اقتصادی اصفهان به‌قدری پیچیده شده است که نه مسئولان نسخه‌ای برای درمان آن دارند و نه اقتصاددانان مطرح آن که صرفا ژست روشنفکری می‌گیرند، می‌توانند راهکاری عملی و اجرایی ارائه دهند.
این شهر دیگر نصف جهان نیست
در بین همه این مسائل و مباحثی که پیرامون توسعه‌یافتگی و برخورداری اصفهان مطرح می‌شود، مهم‌ترین سوالی که باید به آن توجه کرد این است که، تعبیر مدعیان از واژه «برخورداری» چیست. اگر برخورداری به معنای کشاورزی اصفهان است، باید گفت چند سالیست به دلیل ناکارآمدی مدیران در زمینه تخصیص آب زاینده‌رود، کشاورزی اصفهان از پای درآمده و کشاورزانش نیز به فقر مزمن دچار شده‌اند. اگر منظور از برخورداری، صنایع اصفهان است که نیازی به شرح‌حال آن نیست. اگر نسبت دادن واژه برخورداری به اصفهان به دلیل بودجه عمرانی آن است که باید گفت بودجه عمرانی 300 میلیارد تومانی اصفهان در سال 1395 در مقایسه با بودجه عمرانی 2 هزار میلیارد تومانی تهران رقم خنده‌داری است. اگر هم مقصود مدعیان، گردشگری اصفهان باشد، باید تاکید کرد که این شهر دیگر نصف جهان نیست و در تامین اندک نیازمندی‌های خود در زمینه گردشگری از جمله فرودگاه استاندارد، امکانات رفاهی، حمل‌ونقل و هتل، درمانده است. ازاین‌رو از آن دسته افرادی که فریاد می‌زنند اصفهان داراست باید پرسید که دارایی و برخورداری چه مفهومی دارد؟
اصفهان فقط هتل عباسی نیست
بر اساس گ فته‌های مسئولان، اصفهان بیشترین مالیات را در کشور پرداخت می‌کند؛ اما به‌تناسب میزان مالیات‌های پرداختی، خدمات دریافت نمی‌کند. دراین‌بین برخی نمایندگان دیگر استان‌ها هرگونه امتیازی را که در مجلس شورای اسلامی به نفع اصفهان باشد بی‌عدالتی می‌دانند و با برچسب «اصفهان برخوردار است» و باید به دیگر شهرها و استان‌ها کمک کرد، مانع توجه به اصفهان می‌شوند. این رفتارها در حالی صورت می‌گیرد که اصفهان با بیکاری، فقر، آمار بالای طلاق، افزایش سن ازدواج و تعطیلی واحدهای صنعتی روبروست و مهم‌تر از همه با رکود اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند. اگر همه این شاخص‌ها با دیگر استان‌ها مقایسه شود، می‌توان پی برد که اصفهان نه‌تنها برخوردار نیست، بلکه در چند سال اخیر نسبت به سایر نقاط کشور از لحاظ بودجه و امکانات زیرساختی عقب‌مانده است. این روزها اصفهان بیش‌ازپیش به توجه مادی و معنوی نیاز دارد و باید فکری به حال صورت‌های مردمی کرد که با سیلی آن را سرخ نگه‌داشته‌اند. باید به مسئولانی که به استان سفر می‌کنند گوشزد کرد که همه اصفهان هتل عباسی، چهارباغ، سی‌وسه‌پل و محله جلفا نیست؛ اصفهان زینبیه، رهنان، مارچین، لمجیر، جوی‌آباد و حصه هم دارد. کافیست مسئولان کشوری برای یک‌بار هم که شده گشتی در این مناطق بزنند تا چهره فقر، توسعه‌نیافتگی و محرومیت را با چشم خود ببینند و به این باور برسند که اصفهان در کویر خشکی که نام آن را «برخورداری» گذاشته‌اند، با لبانی تشنه رها شده است.
منبع: روزنامه اصفهان امروز
18 مهر 1395
دل قوی دار
من شکوفایی گل‌های امیدم را در رویاها می بینم
و ندایی که به من می‌گوید :
گر چه شب تاریک است
دل قوی دار
سحر نزدیک است
«حمید مصدق»
پس از دو سال و نیم...
به یکی اهداف مهمی که داشتم رسیدم؛ البته پس از 2 سال و نیم. فردا یک روز جدید هست.
چه کسی صدای بیکاران اصفهانی را می شنود؟
مجتبی نیک اقبال: این روزها به خانه هر اصفهانی که سر بزنیم تقریبا یک فرد بیکار را می توانیم ببینیم. باز هم باید جمله همیشگی را به کار برد؛ بله! «بیکاری در اصفهان بیداد می کند» اما هیچکس پاسخگو نیست. پیدا کردن شغل برای جوانان اصفهانی تبدیل به آرزو شده و برای رسیدن به آن به هر در و دیواری می زنند. کافیست امروز که به سطح شهر می روید نگاهی به جعبه های نیازمندی بیندازید؛ قبل از ظهر همه جعبه ها خالی هستند. تردیدی نداشته باشید، بخش زیادی از مخاطبان نیازمندی ها، جوانانی هستند که به امید پیدا کردن شغلی مناسب صفحات نیازمندی ها را ورق می زنند. جوانانی که در رشته های مختلف فارغ التحصیل شده اند و حال انتظار دارند شغل و حقوق مناسبی داشته باشند. با شرایط کنونی باید گفت این انتظار تقریبا بی پایان است. بله بیکاری در اصفهان بیداد می کند، رکود همه بخش های اقتصادی استان را فرا گرفته است، حدود نیمی از صنایع و تولیدی ها تعطیل و کارگرانشان اخراج شده اند و کسی فریاد آن ها را نمی شنود.
تقاضا تحریک شود؛ تولید رونق می یابد
دولت یازدهم از ابتدای فعالیتش و در سفرهای استانی وعده های زیادی برای ایجاد شغل داده؛ اما تا کنون آن طور که باید دردی از جامعه بیکار کشور و استان اصفهان دوا نشده است. حسن روحانی در سفری که زمستان 93 به اصفهان داشت در میدان نقش جهان و در حضور هزاران نفر گفته بود «تا پایان سال 94، 31 هزار شغل و تا پایان سال 95، 40 هزار شغل جدید به وجود می آوریم.» روشن نیست که چه میزان از این وعده او محقق شده است، اما هرچه هست هنوز سایه بیکاری بر سر اصفهانی ها تاریکی می کند و روز به روز این سایه گسترده تر می شود. اگرچه به موازات افزایش بیکاری، تعدادی اشتغال در استان ایجاد می شود، بی گمان با توجه جمعیت کنونی و برای کاهش آمار بیکاری، نیاز به هزاران شغل جدید است. یکی از راه های پیش رو برای تحقق این امر مهم، «تحریک تقاضای موثر» و «احیای بخش خصوصی» است که در نهایت منجر به رونق واحدهای تولیدی و ایجاد اشتغال می شود. البته با قوانین مالیاتی، بیمه و ده ها موانعی دیگری که بر سر راه تولید قرار دارد، بعید است که به این زودی ها چنین اتفاقی بیفتد. اما در صورت رفع این موانع، برای تحریک تقاضای موثر نیاز است که در ابتدا قدرت خرید مردم ارتقا پیدا کند و برای رونق واحدهای تولیدی نیز مهم است که نقدینگی در گردش آن ها افزایش یابد. البته تزریق نقدینگی به واحدهای تولیدی باید دقیق و برنامه ریزی شده پیگیری شود، نه این که سایتی برای ثبت نام واحدها ایجاد شود و هر کسی دلش خواست در آن ثبت نام و تسهیلات دریافت کند.
آمارها اشتباه هستند یا اصفهانی ها کار نمی کنند؟!
تا کنون نسخه های زیادی برای حل معضل بیکاری پیچیده شده است که اغلب آن ها یا ناکارآمد افتاده اند یا از اساس بدون مطالعه و غیر منطقی بوده اند. اگر چنین نبود، هم اکنون طبق اعلام مرکز آمار 2 میلیون 700 هزار نفر بیکار نمی داشتیم. البته آمار غیر رسمی می گوید نزدیک 5 میلیون بیکار در کشور داریم که اغلب آن جوانان تحصیل کرده هستند. اخیرا نیز غلامعلی قادری، مدیرکل (سابق) تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان اعلام کرده است که نرخ بیکاری اصفهان 2.7 درصد از میانگین کشوری بالاتر است. این غم انگیز ترین خبری است که شهروندان اصفهانی می توانند بشنوند. شهروندانی که دود صنعتی ترین استان کشور را تنفس می کنند و بیشترین مالیات را در کشور می پردازند، برازنده شان نیست که با پدید شوم بیکاری -آن هم بیش از میانگین کشوری- دست و پنجه نرم کنند. قادری با اشاره به این که اصفهان 10 درصد از سهمیه کارگری کشورا در اختیار دارد، گفته است که در سه سال گذشته 324 هزار و 555 هزار فرصت شغلی در اختیار کاریابی‌های استان قرار گرفته که 174 هزار و 458 جوینده کار به این کاریابی‌ها مراجعه کردند که از این تعداد 80 هزار و 217 نفر در این مدت مشغول به کار شدند. با بررسی آمارهای اعلام شده از سوی مدیرکل تعاون و کار اصفهان، این سوال مطرح می شود که با وجود بیش از 324 هزار فرصت شغلی در سه سال اخیر (که تنها از 80 هزار مورد آن استفاده شده) چگونه است که نرخ بیکاری استان اصفهان 2.7 درصد بیشتر از میانگین کشوری است. این سوال دو پاسخ دارد؛ یا آمارها صحیح نیستند یا این که اصفهانی ها تنبل هستند و فرصت های شغلی را از دست می دهند؛ قضاوت را به عهده مردم می گذاریم. اما روشن است که با فشارهای اقتصادیِ این روزها، هیچ انسان عاقل و «بیکاری» هیچ فرصت شغلی را از دست نمی دهد؛ البته اگر شغلی وجود داشته باشد!
از آمارسازی دست بردارید!
اصفهان را استانی برخوردار می دانند و اغلب مسئولان کشوری گمان می کنند این شهرِ صنعتی، توسعه یافته ترین است. اما آیا آن ها نگاهی به آمار بیکاری این استان انداخته؟ اگر اصفهان برخوردار است، نرخ بیکاری 13.7 درصدی از کجا آمده؟ شهری را که 60 درصد از زنان تحصیل کرده آن بیکار هستند، می توان توسعه یافته نامید؟ بر اساس آمارهای سازمان صنعت، معدن و تجارت 30 درصد از واحدهای صنعتی استان تعطیل هستند؛ این به معنای اخراج کارگران این واحدهاست. آیا باز هم می توان گفت اصفهان برخوردار است؟ شاید جالب ترین سخن را عبدالوهاب سهل آبادی، رییس اتاق بازرگانی اصفهان خطاب به معاون وزیر صنعت گفت: «توسعه را در چه می بینید؟ در فقر، سرطان، ام اس، بیکاری و افسردگی؟» مسئولان بهتر است از آمارسازی در زمینه ایجاد اشتغال دست بردارند و به سهم خود، در پی حل معضل بیکاری باشند. معارفه مدیرکل جدید تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان را به فال نیک می گیریم و انتظار داریم در جهت بهبود وضعیت اشتغال استان رویکرد جدیدی در پیش گرفته شود تا این بار که به سطح شهر پا می گذاریم حداقل تعدادی از ورقه های نیازمندی در جعبه ها باقی مانده باشد.
منبع: روزنامه اصفهان امروز