روزنامه نگار
روزنامه نگار

روزنامه نگار

عذاب وجدان گرفتم

امروز برای سفارش ناهار به یکی از رستوران های خیابان وحید، در نزدیکی محل کارم رفتم. فیش سفارشم را گرفتم؛ شماره ام ۱۶۰ بود؛ اما کسی که بعد از من سفارش داده بود و شماره فیشش ۱۶۴ بود زودتر از من غذایش را گرفت و رفت. من کمی از این حرکت ناراحت شدم. به نشانه اعتراض، برای اولین بار به مسئول رستوران گفتم «خیلی کند هستید»؛ او گفت بله؟ چی؟ من گفتم «خیلی کند هستید»؛ پاسخ قاطعی داد و من نیز قانع شدم. او در جواب گفت «تیزش می کنیم». من نیز که پاسخی در برابر این حرف حساب نداشتم با غذایم از رستوران بیرون آمدم، وقتی به شرکت برگشتم و وارد تحریریه شدم  با عذاب وجدان این ماجرا را برای همکاران و دوستان تعریف کردم.

فرار از رسانه برای مطرح شدن

امروزه یک بیماری تحت عنوان «فرار از رسانه برای مطرح شدن» در بین مسئولان و کارشناسان مختلف وجود دارد که هرچه می گذرد بیشتر شیوع پیدا می کند. این مسئولان و کارشناسان چون اَعمال و صحبت هایشان تاثیرگذار یا تا حدودی تاثیرگذار  است، می دانند که رسانه ها و خبرنگاران برای تهیه مصاحبه، خبر وگزارش به آنها احتیاج دارند؛ از این رو سعی می کنند کمتر صحبت کنند یا به هیچ وجه صحبت نکنند تا به زعم خودشان مطرح ترو در بین مردم و رسانه ها چهره ای با نفوذتر شوند. چنین افرادی از این که خبرنگاران همواره در پی شان باشند لذت می برند و اگر این روند ادامه پیدا کند در مقابل رسانه ها موضع مغرورانه تری را اتخاذ می کنند.

نقش رسانه ها و خبرنگاران در برابر چنین افرادی چیست؟

مسئولان رسانه ها و خبرنگاران باید از کارکردها و توانایی های یک رسانه با خبر باشند و بدانند بدون این که به طور تحقیرآمیزی به دنبال چهره ها بدوند و برای مصاحبه یا تهیه خبر التماس کنند، می توانند آن چهره مورد نطر را به حرف در آورند. در بازار پیامی که «دکتر محسنیان راد» از آن سخن گفته است، دیگر نباید خبری از تحقیر خبرنگاران باشد؛ ضمن این که بی نتیجه ماندن تماس های مکرر خبرنگاران با اشخاص و سازمان ها برای تهیه مصاحبه و خبر دردهکده جهانی «مارشال مک لوهان» رنگ باخته است. رسانه ها و خبرنگاران باید به گونه ای رفتار کنند که اشخاص و سازمان ها به دنبال آن ها بدوند نه این که برای تهیه یک مصاحبه، شخصیت و کرامت خودشان را زیرسوال ببرند. راهکار اساسی این است که کیفیت عملکرد رسانه ها و خبرنگاران افزایش پیدا کند و به ویژه خبرنگاران آگاه باشند که در چه جایگاهی هستند و از چه قابلیت هایی برخوردارند. 

استفاده از ابزار تحریک برای شکستن جبهه اشخاص در برابر رسانه ها

یکی از ابزارهایی که همواره در دسترس خبرنگاران و رسانه ها قرار دارد، ابزار تحریک است؛ برای مثال اگر فرد یا سازمان مورد نظر حاضر به همکاری درتهیه مصاحبه یا خبرنشد،می توان از این ابزار که همانا تهیه گزارش های تحلیلی، مقاله، گزارش های میدانی مستند، مصاحبه با اشخاص منتقد یا مخالفِ افراد مورد نظر (که حاضر به مصاحبه نمی شوند) و در یک کلام تهیه محتوای تحریک آمیز به منظور واداشتن سوژه مورد نظر برای شکستن سکوت است، استفاده کرد. نمونه های تاریخی زیادی از استفاده از این ابزار وجود دارد که با اندکی تحقیق در رسانه ها می توان از آن با خبر شد و به قدرت این ابزار پی برد. وقتی خبرنگار و رسانه از چنین ابزاری استفاده می کند، سوژه مورد نظر برای این که ثابت کنند گزارش، خبر، مقاله و ... آن رسانه درست نیست و برای این که گفته های آن رسانه را خنثی کند، مجبور به شکستن سکوت و نرم شدن در مقابل رسانه ها می شود.


خطا به آقا و خانم نماینده!

سرانجام دیدیم که عدالت و خدمت از نوع شما کهنه شدنی و پایان یافتنی است!


به کسی مربوط نیست

به نظر من رای دادن یا ندادن مانند داشتن یا نداشتن دین است؛ به کسی مربوط نیست.

مثل دریا باش...

مثل دریا باش؛ عمیق، آبی و وسیع. آسمان را مانند خودت آبی و به ساحل سجده کن؛ اما چهره ساحل را با سجده هایت تغییرده. گاهی لازم است توفانی باشی تا عطمتت را ببینند. آرامش باید در ذاتت باشد. هر کسی به تو روی می آورد را شناور و اگر بی پرده به حریمت آمدند در خود غرقش کن.