روزنامه نگار

هنرمندان را ارج نهیم

هنرمندان مبدا آفرینش در جهان مادی هستند. هنگامی که آنان ایده ای را در ذهن شکل می دهند و در صدد خلق و ملموس کردن آن ایده بر می آیند، در واقع ارتباطی فرازمینی بین روح، جسم و جامدات برقرار می کنند. این ارتباط، ابزاریست برای خلق ایده ها که در نهایت منجر به ایجاد هنرهایی غنی و اصیل می شود. اگر تاریخ را ورق بزنیم، می بینیم که هنرمندان در سطر به سطر آن نقشی پر رنگ دارند. به تعبیر دیگر می توان گفت هنرمندان نه تنها تاریخ ساز هستند که خود تاریخ اند. اگرچه امروزه، شاخص های اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و... را ملاکی برای میزان توسعه یافتگی کشورها می دانند، بی گمان هنرمندان هر کشور، بعد دیگری از توسعه را رقم می زنند که به راحتی نمی توان از آن گذشت. در واقع اگر جایگاه و شانِ فرهنگی-معنوی کشورها را جنبه ای از توسعه یافتگی آن ها بدانیم، بخش بزرگی از این شان فرهنگی-معنوی را هنرمندان به وجو می آورند؛ ایتالیا، یونان، فرانسه و انگلستان نمونه بارز این موضوع هستند که با تربیت هنرمندانی چون «میکل آنژ، سوفوکل، پی یر بومارشه و ویلیام شکسپیر» توانسته وجهه دیگری از کشور خود نشان دهند. از این گذشته، در دنیایی که تکنولوژی های جدید بر هویت های اصیل هر جامعه ای می تازد، بهترین ابزار برای حفظ هویت ها، اصالت ها و فرهنگ ها تقویت هنر است؛ البته لازمه تقویت هنر، ارتقا جایگاه هنرمندان است که با روش های گوناگون می توان به این مهم دست یافت. از آن جا که کشور ما دارای تمدنی چند هزار ساله است و این تمدن و فرهنگ همچنان برای بسیاری از مردم دنیا ناشناخته مانده است، چاره ای نداریم جز این که هنرمندان و هنرشان این وظیفه خطیر را بر عهده گیرند و معرف فرهنگ غنی ایرانی باشند. از این جهت یکی از مهم ترین ماموریت های جامعه، تکریم هنر و هنرمندان است.

مجتبی نیک اقبال یکشنبه 19 اردیبهشت 1395 ساعت 14:06

نظرات 1 + ارسال نظر

فاطمه گلی

یکشنبه 19 اردیبهشت 1395 ساعت 14:45 http://tapeshha.blogsky.com

موافقم.البته که این احترام چندجانبه است
هم از طرف حکومت و دولت
هم از طرف خود قشر هنرمند
هم از طرف جامعه
حتی از نظر روانی و ذهنی هم ممکنه مردم حرمتی به هنر و هنرمند نگذارند. هم اینکه به عقیده برخی هنر چیزی زائد و بلااستفاده است .